طرح توانمندسازی جوامع محلی روستاهای همجوار جنگل و جنگل نشینان با هدف تغییر معیشت و همگام نمودن آن با پتانسیل جنگل و استفاده از توان بالقوه موجود و شناسایی شده در حال اجراست.

با توجه به کنوانسیون تنوع زیستی سازمان ملل متحد ملحق شد، دولت ها موظف هستند تا سال ۲۰۲۰ میلادی جنگل ها را با اطمینان از حفاظت از تنوع زیستی آن به طور پایدار مدیریت نمایند و بایستی میزان از بین رفتن زیستگاه های طبیعی از جمله جنگل ها به نصف و در جاهای که مقدور است به صفر کاهش یابد.

اجرای آزمایشی طرح توانمندسازی جوامع محلی روستاهای همجوار جنگل و جنگل نشینان با هدف تغییر معیشت و همگام نمودن آن با پتانسیل جنگل و استفاده از توان بالقوه موجود و شناسایی شده از اردیبهشت سال ۱۳۹۲ مورد توجه قرار گرفت و همچنان ادامه دارد.

در این راستا ۳۰ هزار هکتار عرصه جنگلی در شهرستان های رودبار و سیاهکل(روستاهای براگور بالا و پایین، گردپشته، شهربیجار و…) در طرح مذکور گنجانده شد.

با عنایت به نقش ویژه شورای برنامه ریزی استان ها در ایجاد هماهنگی های بین بخشی و تاکید بر ماده ۵۸ قانون برنامه چهارم توسعه مبنی بر التزام دولت برای تسریع در اجرای برنامه حفاظت و بهره برداری پایدار از تنوع زیستی کشور و با ابراز نگرنی از تهدید چشم اندازهای جنگل های هیرکانی به دلیل فعالیت های توسعه غیر اصولی و بهره برداری های ناپایدار از جنگل و دستیابی به اهداف سازمانی با ایجاد معیشت های پایدار و همگام با طبیعت در برنامه پروژه مذکور که در راستای پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل های هیرکانی است، منظور گردید و به مرحله اجرا درآمد.

محسن رحمانی، مالک کارگاه صنایع دستی روستای براگور بالا در گفت وگو با ایسنای گیلان، با اشاره به راه اندازی این کارگاه با هدف ایجاد درآمد، اظهار کرد: در کنار این کارگاه باغبانی، کشاورزی و زنبورداری می کنم و مرغ و اردک پرورش می دهم.

وی با بیان اینکه از چوب های جنگلی برای تولید صنایع دستی استفاده می کنم، گفت: در حال حاضر از چوب درختان میوه ای مانند توت و گلابی استفاده می کنم، اما برای صنایع دستی چوب درختان افرا و گردو مرغوب تر است

رحمانی، تولید چوب را بزرگترین مشکل خود دانست و اضافه کرد: تولیدات چوبی این کارگاه در بازار فروخته می شود و لذا در صورت وجود چوب می توانم به کارگاهم رونق ببخشم و چند نفر را مشغول کنم.

رضا پورباقر، تولیدکننده برنج بدون سم و کود(آی.پی.ام) در روستای شهربیجار نیز در گفت وگو با ایسنای گیلان، از فروش خوب محصولات خود در بازار گفت و یادآور شد: برنج بدون سم و کود ۵ هزار تومان گران تر از برنج معمولی است و قبل از برداشت محصول، پیش خرید می شود.

وی با بیان اینکه در حدود ۱۰ هکتار کشت برنج بدون سم و کود دارم و سالانه ۹ تن برداشت می کنم، افزود: باید در سطح وسیعی کار کنیم تا درآمد خوبی داشته باشیم، زیرا عدم استفاده از سم و کود تولید را کاهش می دهد. البته امروز مردم با مزایای برنج سالم آشنا هستند و از ما خوب می خرند.

این کشاورز، محصول خود را دارای مجوز جهاد کشاورزی از نظر سلامت دانست و بیان کرد: وقتی به مزارع سم و کود می زنیم، وارد رودخانه می شود و حیات آبزیان و حیوانات منطقه را به خطر می اندازد.

پورباقر، واگذاری طرح های پارک جنگلی به شرکت تعاونی های محلی، ایجاد قرق های اختصاصی، برگزاری کلاس های راهنمایلن گردشگری، صنایع دستی و… و تعیین منطقه فریرود و زیلکی رود به عنوان مناطق ویژه تنوع زیستی را از جمله انتظارات جوامع محلی دانست.

حافظ باقری، مالک یک خانه بوم گردی نیز، با بیان اینکه در گذشته دامدار بودم، خاطرنشان کرد: به کمک پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل های هیرکانی کار جذب توریست را آغاز کردم که درآمد آن از دامداری بیشتر است.

وی با اشاره به کسب عنوان کارآفرین برتر در شهرستان، متذکر شد: دام آسیب زیادی به جنگل می زند، زیرا اجازه نمی دهد درختان زادآوری داشته باشند.

باقری، خود را یک فرد انسان محیط زیستی دانست و تصریح کرد: وقتی اقدام به راه اندازی اقامتگاه بوم گردی کردم، محیط زیست را اولویت قرار دادم که به اندازه ظرفیت جذب گردشگر داشته باشم.

محمود ضرابی مهر نیز، با اشاره به نقش جوامع محلی در حوزه تنوع زیستی، گفت: در گذشته شکار می کردم، اما با دانش گردشگری طبیعت(اکوتوریسم) آشنا شدم و دریافتم حفظ جنگل و حیات وحش آن می تواند برای من و نسل آینده من یک منبع درآمد و یک تفریح لذت بخش باشد.

وی با بیان اینکه در حال حاضر به انتخاب درست نقاط دوربین گذاری حیات وحش کمک می کنم، عنوان کرد: امروز با نقش جنگل در تامین معیشت آشنا هستم و با درگیر شدن در فعالیت های پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل های هیرکانی از دیگر جنبه های بهره بردن از جنگل و حیات وحش اطلاع دارم.