در برنامه «چشم شب روشن» كه در بخش «ميز ترانه» كه با اجراي عليرضا بديع پخش مي‌شود، صحبت از تاريخ روزنامه‌نگاري ادبي مي‌شود و مهمان برنامه هم سراغي از نويسندگاني مي‌گيرد كه اكثراً به خاطر مواضع تند ضد نظام اسلامي، حتي كتاب‌هايشان نيز در ايران مدت‌ها ممنوع‌الانتشار بوده‌است.

در روزهايي كه بحث مميزي لباس مجري مراسم قرعه‌كشي جام جهاني به دغدغه مهمي تبديل مي‌شود و اينگونه به نظر مي‌رسد كه مميزي در صداوسيما صرفاً در حد جلوگيري از پخش لباس‌هاي نامناسب است، شاهد آن هستيم كه در بخش مهم‌تري كه به فرهنگ مي‌پردازد، مميزي به شدت رقيق‌شده و شايد حتي مميز نداند كه در برنامه چه گفته مي‌شود.

نمونه واضح اين نوع ولنگاري و مسئوليت‌ناپذيري را در شبكه ۴ شاهديم؛ جايي كه نويسندگاني مانند رضا براهني كه از جمله فعالان ضد‌انقلاب است، بزرگ داشته مي‌شود و درباره اينكه نويسندگاني مانند سياوش كسرايي چه خدماتي به روزنامه‌نگاري ادبي كرده‌اند، بزرگنمايي مي‌شود، به طوري كه بيننده‌هايي كه از تاريخ مطبوعات اطلاع كمي دارند، ممكن است اينگونه برداشت كنند كه جايگاهي كه اكنون در آن ايستاده‌ايم، صرفاً معطوف به زحمات چند چهره ادبي مخالف و معارض نظام اسلامي بوده است و پس نوع رفتاري كه با آنها شده، نه‌تنها شايسته نبوده، بلكه قدرناشناسانه و ظلم‌آلود بوده است.

البته شبكه ۴ سيما پيش از اين نيز سابقه اينچنينی داشته است. هنوز در خاطر بينندگان تلويزيون هست كه در برنامه «صد برگ» اين شبكه، تولد «غلامحسين ساعدي» نويسنده ضد انقلاب و هتاك به امام خميني (ره) بزرگداشته شد و در آخر هم آن را يك اشتباه سهوي عنوان كردند. شبكه ۴  سيما تلاش مي‌كند چهره فرهيخته خود را حفظ كند، ولي براي حفظ اين چهره، خود را به ورطه روشنفكر‌نمايي انداخته و به نوعي رفتار مي‌كند كه گويا مديران آن از جمله گردانندگان نشريات روشنفكري‌اند، نه مديران صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران!