محققان گروه میکروبیولوژی دانشگاه الزهرا موفق به شناسایی تمامی گلسنگ‌های سطح آرامگاه کوروش با روش‌های کلاسیک و مولکولی شده و به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از گلسنگ‌ها نقش محافظتی برای بستر سنگی خود دارند و همانند چتری سطوح سنگی را از باران‌های اسیدی و تنش‌های محیطی در امان نگه می‌دارند.

پریسا محمدی، متخصص در میکروبیولوژی آثار باستانی و هنری در این خصوص توضیح داد: در مطالعات چندین ساله خود در گروه میکروبیولوژی دانشگاه الزهرا، موفق به شناسایی تمامی گلسنگ‌های سطح آرامگاه کوروش با روش‌های کلاسیک و مولکولی شده و شاخص تخریب فراوان‌ترین گلسنگ سطح بنای آرامگاه کوروش را محاسبه کرده‌ایم.

وی ادامه داد: نتایج تحقیقات ما و سایر محققان نشان می‌دهد با وجود تصور قبلی مبنی بر خطرناک بودن گلسنگ برای آثار باستانی، بسیاری از گلسنگ‌ها نقش محافظتی برای بستر سنگی خود دارند و همانند چتری سطوح سنگی را از باران‌های اسیدی و تنش‌های محیطی در امان نگه می‌دارند.

این متخصص در میکروبیولوژی آثار باستانی و هنری گفت: با توجه به اثرات نامطلوبی که بسیاری از روش‌های پاکسازی متداول، بر بستر سنگی بنای تاریخی و سازه‌های اطراف آن باقی می‌گذارند می‌توان در پاکسازی به حذف موردی گلسنگ‌های مهاجم از سطح بنای سنگی فکر نمود که موجب خرد شدن بستر سنگی خود می‌شوند.

محمدی یادآور شد: ارزیابی کمی فرسایش گلسنگ‌ها به محققان و مرمت‌گران کمک خواهد کرد که در گام نخست، زمان‌بندی مناسب اقدامات مرمتی را به دست آورند و از میان گلسنگ‌های مختلف استقرار یافته، انواع مخرب در فرسودگی زیستی را مشخص کنند.

این عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا که با همکاری مهناز قلی پور شهرکی، دانش‌آموخته دکترای خود به نتایج فوق دست یافته است، بخشی از اطلاعات نتایج مطالعات فرسودگی زیستی پاسارگاد را در کتاب “فرسودگی زیستی و آثار باستانی- پاسارگاد” و نیز دیگر مقالات منتشر کرده که در لینک ذیل قابل دسترسی است.