آیا شهردار سابق سودای بهارستان دارد؟…

شهر رشت، كه در چند سال اخير كار زار افكار و جناح هاى گوناگون سياسى و اجتماعى بوده حالا به جولانگاه افرادى تبديل شده كه اهداف و تمايلات شخصى شان را در لفاف كنش هاى شبه مديريتى پيچيده و به خورد اين شهر و مردمانش داده اند؛ كنش هايى كه شايد به ظاهر آوانگارد و نو انديشانه به نظر برسند اما دقيقاً به خاطر سوء مديريت تبعات خانمان سوزى را براى رشت به دنبال داشته است.
هنگامى كه محمدعلى ثابت قدم، شهردار سابق رشت، در دور اول مسئوليتش، محور علم الهدى را تبديل به پياده راه نمود، دو ميدان اصلى منتهى به آن محل عبور و مرور اتومبیل ها باقى ماند، از همين جهت شايد عدم وجود زيرساخت هاى مورد نياز چنين اقدامى به چشم هيچ كس نيامده و از آن به عنوان امرى متهورانه و پيش رو قلمداد ياد شد. اما هنگامى كه در دور دوم استقرارش در مقام شهردار به بهانه الزامات طرح جامع شهرى، اقدام به تبديل ميدان شهداى ذهاب و سه محور ديگر منتهى به آن به پياده راه كرد ميرفت كه دست خود را رو كند. از يك سو اين اقدام وى به سياست هاى كلان وزارت راه و شهرسازى در دولت يازدهم پهلو ميزد و از سوى ديگر اقداماتش براى احداث پل هاى روگذر و تخريب چهره ى شهر مغايرت سیاست های فردى وى با سياست هاى عام كشور و گرايش هاى خاص به شهرسازى جهان سومى را نشان مى داد، چرا كه چنين كنشى تنها به مثابه يك تقليد سطحى نگر از كلان شهر تهران و يا ديگر شهرهاى ايران را نشان مى دهد، در صورتى كه يافته هاى نو در علم طراحى شهرى حاكى از آن است كه هر چه معابر را عريض تَر و راه ها را بيشتر كنيم عرصه جولان اتومبيل ها نيز بيشتر شده و در نتيجه ترافيك ماندگارتر و سنگين تَر خواهد شد. از این روى توجه به زير ساخت هاى ترافيكى نكته اى بود كه هرگز در اين اقدامات مورد توجه قرار نگرفت، چه بسا اگر ابتدا جايگزين مناسبى براى حمل و نقلى كه به واسطه پياده راه حذف شده بود در نظر گرفته ميشد، رضايت مردم و كسبه به سمت مساعدى ميرفت نه عدم رضايت مطلق.
به نظر ميرسد ثابت قدم با زخمى كردن نقطه عطف شهری و اقدامات تهاجمى مشابه، سعى در ابقاى خود در ذهن مردم داشته تا با اجراى طرح هايى كه تنها صورت قابل توجهى (بدون در نظر گرفتن ميزان مثبت يا منفى بودن اين توجه) داشته اند تصوير خود را تثبيت كند و به موقع از آن بهره برگيرد.
اقدام به احداث پياده راه با مفهوم دو پهلوى طرح جامع و بازآفرينى شهرى، تنها متعهد ماندن به يك تصميم شخصى است كه: شانس خود را براى راضى نگه داشتن دو جناح امتحان ميكنم، تا به موقع به نتيجه دلخواه دست يابم. از همین روست که طرحی برای آن تهیه می شود، و بدون بررسی فنی به تأیید می رسد، مصالح مورد نیاز آن حتی بسیار بیشتر از حد مورد نیاز خریداری می شود که با گذشت بیش از دو سال همچنان دپوی آن در محوطه سازمان زیباسازی قابل مشاهده است، بعد بسته به یک صلاحدید فردی دیگر طرح و مشاور آن تغییر مى کند، با چنان سرعتی مورد اجرا قرار مى گیرد که کیفیت به سطحی ترین میزان ممکن مى رسد، و سیستم فاضلاب، ترافیک، بارانداز بازار و … تبدیل به یک معضل لاینحل برای مردم و کسبه رشت مى شود.
‎بار دیگر در راستای اجرای خط بی آر تی که بدون مجوز اجرا شد شاهد اقدام شتابزده ای از جانب شهردار بودیم که منجر به عبور سریع السیر مردم از مسیر تاریخی شهر و بازار بود که این بی اعتبارترین واکنش به نیاز شهروندان را شامل می شد، از آن روی که نه تنها جبران حمل و نقل حذف شده به این قسمت شهر نشده بود، بلکه تردد سریع از بخش های واجد اهمیت شهر که میتوانست رونقی را با خود به همراه داشته باشد مشکل تازه تری را ایجاب نموده بود.
‎بر هيچ كس پوشيده نيست كه مديريت به معناى رهبرى و پيشرو بودن در يك جريان است، بنابراين يك مدير براى حصول نتيجه بهتر كار مى بايست تيمى از قدرتمندترين و كارآمدترين افراد را گرد هم آورد تا با سرعت مطمئنه به اهداف و منافع سيستم نزديك شود، اما در شيوه ثابت قدم شاهد صدور ابلاغ هاى متعدد بوديم كه اين خود به مثابه ضعفى غير قابل جبران در عملكرد وى عيان است؛ اينكه بزرگترين بازوى اجرائى شهرى كه داعيه ى كلان شهرى را دارد مانند يك تيم فوتبال ضعيف، هر آن و دم با تغييرات قابل توجه در مديريت بخش هاى مختلف مواجه شود؛ بديهى است كه در چنين شرايطى قبل از آنكه هر فرد فرصت يابد تا شيوه عملكرد خود را در پست به دست آماده پياده كند، بايد صندلى اش را به نَفَر بعد واگذار نمايد.
‎حال اين سؤال به وجود مى آيد كه آيا فردى كه امتحان خود را طى دو دوره شهردار بودن پس داده و جز زرق و برق ظاهرى (آن هم با خروارها خطا) ارمغانى براى رشت نياورده و چه بسا در همان زمان نيز در باغ سبزى براى همين روزها نشان ميداده، رؤياى بهارستان را در سر مى پرورانده است؟ و اگر بله آيا اين فرد با ورود به صحن مجلس هدف بهسازى رشت را دنبال مى كند يا اين اقدام نيز سكوى پرش ديگرى براى اهداف فردى وى به شمار مى رود؟