یک روز پس اتفاق شعار نویسی ساختمان شهرداری از سوی افرادی تند رو و وپوچ اندیش ، دیروز باری دیگر دست‌کم مدیران و اعضای شورا کم کاری را بر عهده دیگری انداختند. به این ترتیب، در وهله‌ی اول تردیدی باقی نمی‌ماند که روزهای جاری و اینده نیز با وجود افرادی سودجو سال پر هزینه برای مردم رشت در راه است. اما در کنار این مسأله، همواره پس از هر حاشیه ای بسیاری از ما به‌دنبال مقصر آن می‌گردیم. به‌صورت خاص، تنها چند ساعت پس از حمله‌ی بی خرد برخی افراد به ساختمان ثبت میراثی ساعت شهر رشت در برابر دیدگان مدیران و مسئولاتی که در ان لحظه در انجا حضور داشتند و پس از انتشار اعلامیه‌ی عذر خواهی ان مسئول در تقبیح این حمله، دو صف در برابر هم قرار می‌گیرند: گروهی که مقصر درجه‌اول این حادثه را به دوش مدیران شهری می‌اندازند و گروه دیگری افراد توجیه‌کننده، دستوردهنده و حامی این افراد را عامل جسارت به هویت شهر رشت و شهروندان رشتی می‌دانند..

بی‌هیچ تردیدی گروه‌های جاهل و تند رو از غفلت برخی از مدیران یی تفاوت شهر رشت استفاده کرده و عامل این فاجعه‌ی ننگ بار اند. براستی اینگونه حمله‌ی انتحاری از تکنیک‌های رایج گروه‌های تروریستی است. گروه‌های به ظاهر تندرو عملاً در جنگ با مردم و هویت شهر قرار دارند. آن‌ها نشان داده‌اند که برای ضربه زدن به اموال و هویت مردم ، از انجام هر نوع رفتار وحشیانه‌یی دریغ نمی‌ورزند. در نتیجه باید به این مسأله فکر کنیم که چرا آن‌ها قادر اند به ما ضربه بزنند؟ آن‌ها توانایی وجسارتوغمگین ساختن شهروندان را از کجا به‌دست می‌آورند؟ چرا مدیرانی بی تدبیر سبب می شوند تا این افراد بهانه هایی در دست گیرند؟

ایا بومی بودن مدیر شهر تأثیر گذار بر افکار این افراد است؟

ساختمان ساعت در یکی از مناطقی پر رفت و امد قرار دارد که از سوی مأموران امنیتی و نگهبانی محافظت می‌شود. چگونه سبب گشت که این افراد به خواسته خود به راحتی برسند. پرسیدنی است که این حملات نشان می‌دهد که نوعی سهل‌انگاری جدی یا حتا «خیانت» در انجام وظیفه، وقوع حملات اسیب رساندن به اموال شهروندان را مقدور می‌سازد. مردم انتظار دارند که در چنین وضعیتی، مدیر کمیسیون فرهنگی شهر رشت که فردی خوش نام و با اخلاق می باشد به‌صورت جدی دستور بررسی این اتفاق را بدهد و سپس نقاط ضعف و خلاها و کم کاری های صورت گرفته از سازمان فرهنگی در فرهنگ سازی و اجرای ان را شناسایی و برای رفع آن اقدام کند.