مؤلفه های یک نماینده ایده آل به عنوان وکیل مردم در پارلمان ملی و یا محلی مستلزم تجمیع برخی خصایل اخلاقی میباشد که قطعا مهمترین آنها را میتوان صداقت و مطالبه گری حقوق شهروندان دانست که پرداختن به این دو نیازمند شجاعت به عنوان ضلع سوم این مثلث میباشد.

از ابتدای انقلاب و شروع بکار مجلس شورای اسلامی و پس از آن شوراهای شهر در ادوار مختلف در نقاط مختلف کشور از لحاظ کمّی بسیاری از افراد خود را در این کارزار در معرض انتخاب مردم قرار دادند و با نتایج مختلف از این آزمون خارج گردیدند که میتوان آنها را به دو گروه طبقه بندی کرد.

گروه اول افرادی هستند که با وجود بکارگیری همه ظرفیت های مشروع و نامشروع و حمایت های علنی و پشت پرده با وجود حضور پیاپی در انتخابات های مختلف هیچ گاه از سوی مردم مورد وثوق قرار نگرفته و همواره در این حوزه کارنامه ای مردود از مردم دریافت کرده اند که اصلی ترین دلایل آن به طور حتم عدم شناخت صحیح از طبع مردم، فقدان بینش صحیح از جامعه و مسائل روز و عدم توانمندی در احراز کرسی نمایندگی میباشد.
به طور کلی میتوان این گونه تعریف کرد که از جانب مردم این جامه برازنده این افراد نبوده و نیست.

اما گروه دوم نقلی کاملا متفاوت دارند و گویی از ابتدای در آغوش مردم زیستند و قرابت آنها به عوام و خواص دیار خود همچون پیوندی خویشاوندی فراتر از هر سیاست و راهکار انتخاباتی متداول امروز برای هر دو طرف ارزشمندتر است.
همواره محبوب بوده و گذر زمان نه تنها از این سرمایه نکاسته بلکه بر ارج و قربشان فزون داشته و به قولی ریشه های آنها را در قلوب مردم دیار خود نشانده است.

نام های آشنایی در این چهار دهه در عرصه خدمت برای دیار باران وجود دارد که شنیدن آنها رشتوندان را به یاد روزگار نه چندان دوری می اندازد که هنوز تراز فضای سیاسی این شهر با خدمت صادقانه ارزیابی میشد و ملاک اصالت مسئولین میزان صداقت، نزاکت و احترام آنان به مردم محسوب میشد و بی شک “دکتر احمد رمضانپور نرگسی” بازمانده ای از آن نسل است و هجمه ها که در این سالها از سوی منابع مشخص تنها به دلیل تمکین اخلاق و صداقت بر وی وارد آمده گواهی بر این مدعاست.

از اصالت احمد رمضانپور همین بس که امروز پس از گذار از چهل سال و عبور از تند بادهای سخت آن دوران هنوز اولویت وی مردم و اعتلای نام رشت است و در این راه همواره از خود هزینه کرده است و البته آغوش گرم خیل همشهریان و اعتمادی که تاریخ انقضا نداشته نیز بالاترین پاداش برای این از خودگذشتگی ها بوده است.

لیکن بددلی و کینه برخی ها که بارها در برابر حجم محبوبیت امثال رمضانپور از سوی مردم تنها دست رد دریافت کرده اند نیز در این سالها همواره ادامه داشته و این قبیل افراد هیچ گاه در هر سمت و جایگاهی که بوده اند دست از کینه توزی نکشیدند.

متاسفانه حداقلی هایی که گویی حتی در جمع خانواده خود از مشروعیت قابل عرضی برخوردار نیستند در موضوعات مختلف به اظهار نظر پرداخته و با اعتماد به نفسی کزایی برای وکلای مردم نسخه میپیچند و با ریشه های بر باد رفته خود به تخریب سروهای ریشه دار این دیار میپردازند.

آری درخت از پرواز هیچ پرنده ای به لرزه نمی افتد و از بیم هیچ تیغ تبری ریشه از خاک نمی کند که این خاک مهدی برای صدیقین خواهد ماند…