“طالبان آن ها یا طالبان ما “

سروش علیزاده
طالبان یا اسامی دیگری مانند داعش و القاعده و در کشور ما در دوره های مختلف تندرو های دینی و ملی، هر کدام با عملکرد های مختلف شان که ناشی از قرائت دینی و یا ایدئولوژی غیر دینی اما افراطی تئوریزه شده سبب عملکرد هایی می شوند که بر جامعه خصوصا بخش ها و اقلیت های مختلف جامعه تاثیر مخرب و دهشتبار می گذارد.
این تندروی و افراط گرایی ها تنها ارتباط با به دین ندارد. مثلا دولت آلمان نازی و تفکر فاشیسم در ایتالیا نظام هایی سکولار بودند اما بزرگترین فجایع انسانی در زمان آن ها اتفاق افتاد و یا ایده هایی اساسا غیر دینی مانند مارکسیسم و کمونیسم و سوسیالیسم که در تئوری در پی ایجاد بهشت برای خلق بودند منجر به کشتار میلیونی انسان ها توسط استالین در شوروی و مائو در چین می شوند.
این که بگوییم تفکرات دینی بد و یا خوب است و یا سکولاریزم تنها راه نجات است و یا سوسیالیسم تفکر بیهوده ای است؛ درست نیست چون هر کدام از این ها در کشور خاص و جامعه خاص نتایج خوب و بد داشته اند که سبب ایجاد حکومت های خوب و یا بد شده اند. شاید مهمترین مساله ای که می تواند تمام این تفکرات را در چارچوب انسانی در حاکمیت هامعنا و تفسیر کند پایبندی شان به حقوق بشر باشد.
اینکه هر حکومت به چه میزان پایبند به حقوق بشر و حفظ حرمت و آزادی های انسانی باشد و با عمل به قانون عدالت را بر قرار کند و. از نژاد پرستی و …. دوری گزیند ؛ می تواند در جوامع مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
اما هر جامعه ای متشکل از افکار و عمل مردم آن جامعه شکل می گیرد. نگاه و برخورد نژاد پرستانه مقدمه ای بر شکل گیری افراط گرایی و فاشیسم است و مختص به جامعه ایران و غرب ندارد.
در ابتدا باید با فرهنگ سازی صحیح و آموزش درست حقوق شهروندی و … افراد را اصلاح کرد تا جامعه درست و پایبند به حقوق بشر تولید حاکمیت درست نماید. آن وقت دیگر نه کسی با وجود بسته بودن جاده ها برای مسافرت با حفاری به شهرها هجوم می برد ، نه کسی بابت حجاب اسید می پاشد و پونز به پیشانی کسی فرو می کند و نه با اعمال و رفتار نژاد پرستانه سبب آزار ، قتل و یا کشتار می شود.