عنصر قانونی جرم خیانت در امانت ماده ۶۷۴ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۷۵ می‌باشد. در این ماده آمده است:

هرگاه اموال منقول یا غیرمنقول یا نوشته‌هایی از قبیل سفته، چک، قبض و نظایر آن به عنوان اجاره یا امانت یا رهن یا برای وکالت یا هر کاری با اجرت یا بی اجرت به کسی داده شده و بنابراین بوده است که ایشان مذکور مسترد شود یا به مصرف معینی برسد و شخصی که اشیا نزد او بوده است آنها را به ضرر مالکین یا متصرفین آنها استعمال یا تصاحب یا تلف یا مفقود نماید به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد.

عناصر مادی جرم خیانت در امانت عبارت است از:

۱- استعمال: یعنی استفاده کردن از مال مورد امانت که مصداق ارتکاب جرم است.

۲- تصاحب: به این معنا که شخص امین مال دیگری را از آن خود بداند و به گونه‌ای به آن مال رفتار نماید که دیگران گمان کنند وی مالک است.

۳- اتلاف: یعنی نابود کردن و از بین بردن مال مورد امانت که گاه به مشکل مفقود کردن نیز مصداق پیدا می‌کند.

جرم خیانت در امانت زمانی تحقق می‌یابد که مال امانی توسط مالک یا متصرف قانونی به امین سپرده شود و نیز این سپردن می‌باید به صورت قانونی صورت گرفته باشد.

دادسرای صالح در رسیدگی به جرم خیانت در امانت کجاست؟

دادسرا یا دادگاه صالح به رسیدگی به این جرم، دادسرای محل وقوع جرم خیانت در امانت است. به عنوان مثال اگر خودرویی در تهران به عنوان امانت سپرده شود و فرد امین خودرو را در تبریز به فروش برساند، محل وقوع جرم شهر تبریز است و دادسرا یا دادگاه این شهر صالح رسیدگی است.

لذا جرم خیانت در امانت زمانی محقق می‌شود که فرد امین اقدام به استعمال، تصاحب، تلف یا مفقود نمودن همراه با سوء نیت مالی نماید که از طرف مالک یا متصرف قانونی به وی سپرده شده و هدف برگرداندن یا به مصرف معین رسانیدن آن بوده است.

در صورتی که تصمیم به شکایت خیانت در امانت دارید قبل از هر اقدامی یک اظهار‌نامه برای شخص امین از طریق دادگاه یا دفاتر‌خدمات بفرستید و سپس اقدام نمایید.