آیا شهر اولین ها، عنوان اولین زباله-شهر را از آن خود خواهد کرد ؟

عجیب، مسخره، تامل برانگیز، غمبار، هر اسمی شما بگویید.
سالهاست زباله شهرستان رشت و برخی شهرهای کوچک و بزرگ اطراف رشت در دره ای زیبا در یکی از دیدنی ترین نقاط رشت و در دل یکی از زیباترین جنگلهای شمال ایران در حال دفن است.
چند سال پیش که به اتفاق دو تن از مسئولین وقت و از سر کنجکاوی به حدود یک کیلومتری محل دفن رسیدم از راننده خواستم بایستد تا در گوشه ای بالا بیاورم. بوی غیرقابل تحمل و آلوده زباله هایی که در نقاطی دارای ارتفاع چند ده متری شده اند، افرادی که تا زانو در آشغال فرو رفته اند تا از دل طلای کثیف چند گونی پت و پلاستیک جمع کنند و حتما به بیماری هایی دچارند که شاید خود ندانند، همه و همه نشان از فاجعه ای بزرگ در آینده ای نه چندان دور دارد.
دسته های چند صد هزاری مگس و پشه، رودی از شیرابه ای سمی و بد بو که در دل خاک نفوذ میکند و زمین گیلان را آلوده، کمین سرطان و انواع بیماری ها آنهم در چند کیلومتری مهمترین و بزرگترین کلانشهر شمال و در زمینی متعلق به آیندگان و فرزندانمان است.
مردم سراوان عجب صبری دارند، شک ندارم که اگر ایوب پیامبر بود ده سال پیش فرار میکرد، نجابت مردم حاصلی جز پررویی و بی خیالی مسئولین به همراه نداشته.
سراوان برای مسافرینی که قصد ورود به رشت را دارند شده محل آدرس دادن ” همونجایی که بوی لجن میده رو رد کردم تو کجایی؟ ”
مشکل به حدی بزرگ شده که دیگر نه تمایل و نه توان حل آن در گیلان نیست، در دولت هم که حالی برای رفع مشکل نیست، نمایندگان مرشت هم که در حال اجرای نمایش دلسوزی، شورای شهر و شهردار هم که همه میدانند منفعل .
هرچند شورا نشینان و شهرداری هم کاری هم نمی توانند بکنند. بحث داغ این روزهای شهردار شده آوردن سرمایه گذار برای پارک آبی و پروژه های دیگر و کار عده ای هم در شورا شده آبستراکسیون و ترک جلسه برای عدم تصویب احداث پارک آبی، بهتر آنها به فکر آب بازی خود باشند.
اینبار گویا قائله ای بزرگ در راه شهردار غیربومی و شورای متخصص وجود دارد، اهالی سراوان با اولتیماتوم به شهرداری اول آذرماه نود و هشت را تاریخی برای جلوگیری از ورود خودروهای تخلیه زباله به سراوان اعلام کرده اند. بهتر است شهرداری رشت به فکر محل جدیدی برای تخلیه زباله ها باشد، اینطور که به گوش میرسد این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست.
به نظر میرسد بزرگترین و خطرناک ترین چالش پیش روی ناصر حاج محمدی یکم آذرماه رقم خواهد خورد، چالشی که می تواند وی را از رشت فراری داده و یا به مصلحی بزرگ ( بعید است وقتی مسئولین بومی اهمیتی به سراوان نمی دهند یک غیر بومی اهمیتی قائل باشد ) تبدیل کند.
به نظر میرسد تاریخ از مردم سراوان با نام سراوانیان و مردمی با صبری بیش از صبر ایوب یاد خواهند کرد تا اینبار هم رشت در اولین ها، اول باشد. ” اولین زباله-شهر ” ایران.