احمد رمضانپور عضو شورای شهر رشت در خصوص گفتگویی که اخیرا با یکی از پایگاه های خبری منتشر شده بود ، توضیحات و اصلاحیه ای را برای مان ارسال کرده که درآن به برخی انتقادات واکنش نشان داده است. او ضمن مغتنم شمردن فرصت گفتگو از برخی از افراد که در گفتگویش از آنها نام برده، دلجویی نموده و از هرمز ربانی عذرخواهی کرده است.

متن نوشتار رمضانپور بدین شرح است :

بسم الله الرحمن الرحیم.
ضمن عرض سلام و خسته نباشید درخصوص مصاحبه اینجانب با آقای ربیع زاده که در آن رسانه منتشر شده است، توضیحاتی برای رفع برخی موارد ارائه نمایم

۱- قبل از هرچیز باید تاکید کنم که نقد رفتارها و گفتار حق هر شهروند است بنابراین ابتدا خود را ملزم به پذیرش آن و سپس سایر دوستان را به بالا بردن آستانه تحمل در مواجه به آن دعوت می کنم و ضمن ابراز ارادت به همه منتقدین عزیز، در این نوشتار نکات کوتاهی را برای اصلاح گفتگو ، توضیح برخی موضوعات و تنویر افکار معروض می دارم و متذکر می شوم که می توان رفتار و گفتار افراد را به دور از عصبانیت و توهین نقد کرد.

۲ – پاسخگویی امر مهمی است که خیلی ها آن را نادیده می گیرند اما بنده افتخار آن را دارم که هرگز از مواجهه با اهالی رسانه نه هراسیده ام و آمادگی آن را دارم که در همه زمینه هایی که به اینجانب مربوط است گفتگو کنم.

۳ – در صحبت های تلفنی آقای بهنام ربیع زاده با اینجانب قبل از گفتگو، بیان شد که قصد انجام مصاحبه ای ” بی پرده ” در قالب ” تاریخ شفاهی ” را دارند. بنده هم استقبال کردم.
لابد همگان می دانند که برای ثبت مواردی تاریخی باید مدتی از آن گذشته باشد اما در انتها به موضوعاتی رسیدیم که نمی توان آنها را در ” تاریخ ” ( چیزی که در تصور همه است ) گنجاند اما بنده تا جایی که مقدور بود پاسخ گفته ام. یکی از موارد، به مسائل شورا و انتخاب شهردار مرتبط است که اتفاقا در گفتگو هم به ایشان عرض کردم که موضوع مفصلی ست و قول دادم که در هر فرصت دیگری که اراده بفرمایند پاسخگو هستم.

۴ – شاید لازم به توضیح نباشد که بنده به هر دلیلی به عنوان اولین شخص در گیلان هستم که حاضر به ثبت گفتگویی در قالب ثبت ” تاریخ شفاهی ” شده است.

شایان ذکر است که چنین بستری توسط بنده و به کوشش جناب ربیع زاده استارت خورده است و همه مسئولین و فعالان عرصه های می توانند از این بستر برای اظهار نظرهای شان استفاده کنند و نا گفته های شان را بیان نمایند.

۵ – در گفتگوی منتشر شده اتفاقات زیادی مطرح شد که مشمول تاریخ است و درباره شان مورد پرسش قرار گرفتم و اسامی عزیزان زیادی به میان کشیده شد. در بسیاری از موارد سعی کردم از شاهدان آن قضایا نام ببرم که خداوند عمر طولانی نصیب شان کند.
بدیهی است که تاریخ شفاهی یعنی بیان شفاف واقعیت ها، که ممکن است باعث دلخوری در افراد شود. این امری ناخواسته است اما ابهامات و پرسش های متعددی از گذشته درباره ام وجود داشته که باید یکبار برای همیشه به آن ها پاسخ داده می شد تا در تاریخ ثبت شود.

طبیعی است که دهه هفتاد با اکنون فرق دارد. از آن زمان تاکنون نگاهها ، تفکرها ، شرایط زمانی ، نوع رقابت ها و رفاقت ها قطعا دستخوش تحولات زیادی شده است. در گفتگوی انجام شده از افراد زیادی در همان برهه نام برده شد. جنان دکتر نوبخت، جناب دکتر زاهد ، جناب احمد آقای حسینی و سایر عزیزان.
اما در حال حاضر آن عزیزان از سرمایه های شهر، استان و کشور محسوب می شوند.

دکتر نوبخت همچنان به عنوان پیشکسوت بنده تلقی می شود و بخاطر ندارم که هرگز یک گام جلوتر از ایشان گذاشته باشم.

آقای حضرتی معلم سیاسی بنده و از برترین های این مرز و بوم است

دکتر زاهد امروزه یکی از صمیمی ترین دوستانم است که در فشار نامردمی ها، حامی و سنگ صبورم هستند. ایشان استاد و پیشکسوت بنده اند که علیرغم توانایی ها و پرداخت هزینه های متعدد، هرگز به آنچه شایسته شان بود نرسیده اند.

احمد آقای حسینی اکنون یکی از سرمایه های بحق استان است و از صمیمی ترین دوستانم محسوب می شوند.

مهندس ربانی شخصیتی انقلابی و خستگی ناپذیر، برادر شهید، مومن و فروتن می دانم و یکی از اعضای اصلی ستاد سیمرغ بوده اند که زحمات زیادی برایم کشیده اند. متاسفانه در انتهای گفتگویی که بعداز یک روز شلوغ کاری، به نیمه شب کشیده و طولانی شد، متوجه نام عزیزشان نشدم. وگرنه مگر می شود ایشان با اینهمه سابقه و تحمل هزینه ها ، مشمول آن پاسخ باشند؟ قطعا ایشان نیز در زمزه معلمین سیاسی ام بوده و بابت آن اشتباه از ایشان عذرخواهی میکنم.

پر واضح است که موارد مطرح شده در گفتگو مربوط به گذشته است و انتظار دارم که در ظرف زمانی خود ارزیابی شود والا اکنون چه کسی ست که از ارادت ام به دوستان بی خبر باشد؟

۶ – نکته پایانی آنکه ؛ گویا در تنظیم پاسخ به موضوع ” حقوق مادام العمر ” اشتباهی صورت گرفته و آقای باهنر به عنوان ” طراح ” معرفی شده است که‌ ضروری ست شکل صحیح آن درج شود.
آقای باهنر طراح حقوق مادام العمر نمایندگان نبود بلکه ایشان طی مصاحبه ای در رد این موضوع صحبت کرده بود.
دردوره ای از ادوار (شاید دوره سوم) تعدادی از نمایندگان آن طرح را ارائه کردند

اما هرگز در هیئت رئیسه مجلس اعلام وصول نشد و به هیچ کمیسیونی ارجاع و مطرح نشد اما ژورنالیستها طوری مطرح اش کردند که هنوز از ذهنها عامه مردم و حتی خواص پاک نشده است
احمد رمضانپور نرگسی